9-8-2023
Vandaag is de reis naar Engeland en Scotland begonnen. Met de Irish Ferries van Calais naar Dover. Het is zo helder vandaag dat je de krijtrotsen al in Calais kan zien.
We hadden nog tijd over voordat we naar onze eerste overnachtings plek gingen. Dus een pin gezet op de kaart van de Tom Tom aan de rand van de kust. En ja hoor we komen bij een prachtig kiezelstrandje uit met een parkeerplek van de English Heritage. Deze plek is gratis voor ons omdat we daar vorig jaar lid van geworden zijn, dus op z’n Hollands dan maar parkeren.
Na het voeten baden in het heerlijk masserende kiezelstrand, zaten we te genieten van het zee uitzicht. Maar de zee kwam alweer snel dichtbij, dus al masserend terug naar de auto. Zien we daar toch een mooi kasteel staan aan de overkant van de weg. Het parkeerterrein hoort dus bij het kasteel 😉
Wij naar binnen en komen in het Walmer Castle terecht. Marion voelt al veel van wat hier afspeelt en ik houd het nog even van me af. Maar dan komt het toch, de energie van de frist Duke of Wellington. Hij leefde hier graag na zijn veldslagen en is hier ook overleden. En dan is Winston Churchill voelbaar, ja hoor er hangt hier een schilderij van hem. De gastvrouw vertelde over de oorlogs vergaderingen die daar in die torenkamer gehouden werden. En ze wees de stoel aan waar Winston Chuchill altijd zat, die stoel! Heel langzaam aan kon je in de energie van die tijd kruipen. En voelde je de spanning van die tijd. 
De ligging was mooi van het Walmer Castle, de oversteek was hier gemakkelijk vanwege de korte afstand met Frankrijk.
We gaan weer rijden naar onze BenB en ineens zie ik dat ik in een oldtimer zit en er anders uit zie. Een zwarte auto met bruin leren bekleding en zelf ben ik donker gekleed met hoed. Ik zit minutenlang, misschien wel 10 minuten, in een andere tijdlijn terwijl ik aan het autorijden ben. Een bijzondere ervaring. Churchill is vaak bij me als gids en als adviseur maar nu lied hij me in zijn leven komen via een andere tijdlijn. Wat heeft hij nog meer te zeggen de komende tijd?
Morgen rijden we door naar Londen voor een paar dagen.
10-8-2023
Het is donderdag en we gaan op weg naar Londen, met een pin-point op de TomTom met als tussenstop het begin van de Thames. Komen we uit bij een oude verdedigingslinie aan de Thames waar ook een mooi park is gerealiseerd. We gaan daar zitten met onze koffie en stroopwafels op een oud bankje, met het uitzicht op de Thames en haar vele diversiteiten zoals de industrie.
Er wordt daar, vanwege het mooie weer denk ik, behoorlijk geflaneerd door de ouderen (80+). Vriendelijk zijn ze en sommige maken een praatje. Een dame sprak ons aan op onze uitspraak, of we uit Amerika kwamen, nee uit Holland zei ik.
En toen vertelde ze het verhaal over haar vader die bij de RAF vloog. En ook in Nederland bij een gezin was terecht gekomen, hij was neergeschoten sprak ze uit haar ogen. Ze had nog foto’s van hem met die Hollanders, met een Nederlands verhaal op de achterkant geschreven. Ze wist niet wat erop stond en dat heeft ze nooit gevraagd aan hem. Hij was vroeg overleden en de pijn daarvan was nog te zien in haar ogen. Ik stelde haar nog wat voor maar dat kwam niet helemaal binnen bij haar. Ze liep weer verder met haar vriendin om even later ook op een bankje te gaan zitten om even uit te rusten.
We konden al vroeg terecht in onze “woning” in Londen waar we onverwacht, alleen het gehele huis tot onze beschikking hadden, tot onze laatste avond. Na het settelen en wat uitleg over de Underground naar het centrum van Londen, zijn we op pad gegaan.
We komen na wat zoektochten door de Underground ook eindelijk weer in de buitenlucht terecht. Ik dacht dat Amsterdam druk was maar dit spant de kroon. Zo druk en zoveel geluid dat went nooit dacht ik. Het eerste wat ik zag en wat me opviel was het beeld van Winston Churchill. Hij kijkt naar de Big Ben en houd de tijd in de gaten. Indrukwekkend was het allemaal, even oriënteren en gronden kost wat tijd. Er gaat zoveel door me heen dat het lastig is om het zo allemaal te benoemen. Morgen gaan we naar de Westminster dat hebben we kunnen regelen. Ook hebben we kunnen regelen dat we zaterdag naar het House of Parlement kunnen. Na wat wandelen langs en over de Thames gaan we naar Buckingham Palace. Daar wordt ik in een richting geduwd in de ronding van de weg terwijl de energie door mijn lijf giert loop ik door. In het midden van de straat in die rechte lijn is het even stil. Vervolgens ga ik weer verder en de energie giert weer door mijn lijf.
De drukte voor het paleis is eigenlijk niet te doen, ik herinner het me nog van 50 jaar geleden. Een tiental mensen stonden toen voor het hek, maar nu vele honderden met net zoveel ‘modellen’.
Met de Underground maar weer terug naar Balham, ons thuis voor even. Totaallos, maar wel met een Big Smile!
11-8-2023
Het is vrijdag en we hebben een rustige start van de dag, om vervolgens weer op pad te gaan van Balham naar Victoria station. Met een korte wandeling naar het Westminster district belanden we weer op het grasveld. 
Daar genieten we van de zon de vele toeristen, het is een dagtaak om daarvan te mogen genieten. Om 12.45 uur gaan we naar de Westminster Abbey om naar binnen te mogen. Een lange wachtrij en tassen controle zorgen dat het lang lijkt te duren, maar dat valt achteraf nog best mee. We lopen onze eigen tour en delen onze ervaringen. Maar wat een mensenmassa is hier aanwezig. Probeer dan maar eens te voelen wat bij jou of deze geschiedenis van hier hoort. Toch lukt het en komt er ruimte als het erom gaat.
Een enorme krachtplek met diepe drakenvelden laten zich zien en voelen. Eigenlijk een ontwakende plek ook wel met nieuwe drakenkrachten die nu omhoog komen. Het liet zich al een tijdje zien maar nu mag ik het van dichtbij voelen, heel bijzonder. Nadat we de traditionele tour gedaan hadden kozen we voor de extra tour te gaan. Die van de kroonjuwelen daar moesten we wel 173 treden voor omhoog lopen. Wat een mooi uitzicht over de Abbey was het met bijzondere voorwerpen. 
Eenmaal terug beneden was het tijd om even uit te rusten bij de binnentuin. Hierdoor liep onze tour meer en meer uit en de Abbey werd leeg geveegd om het maar zo te noemen. Bij de uitgang van de Abbey was de Coronation Chair te zien, hij 
stond achter glas en volgens de gastvrouw was de Coronation Stone alweer in Schotland. Dat is ook de plek waar die hoort voor mijn gevoel.
We zagen een groot koor naar binnen gaan om te oefenen voor de service van 17 uur. En toen we er bijna uitgeveegd werden vroeg ik of we bij de service aanwezig mochten zijn. En dat mochten we, we werden naar het midden van de Abbey gebracht bij nog een paar mensen. Daar zaten we te wachten en bij te komen van alle indrukken. Mijn energie begon te filteren en kon me meer op de het centrum van de Abbey richten. Dat is de plek waar ik me al tijden door geroepen voel.
Om 16.30 uur komt een voorganger naar ons toe en zegt iets als van familie van het koor komt u maar. Het koor van de Abbey was aangevuld met een koor uit New York en wat familie reisde mee. Blijkbaar zagen ze ons aan als familie 😉
De rij achter ons werd aangevuld met mensen van buiten die de service wilden bijwonen en al uren in de rij stonden. Wij werden naar de het midden geleid. Daar waar het koor zit, op de bepaalde lege plekken mogen we gaan zitten. Wat voelt dat vreemd maar ook weer fantastisch. Hier zaten kort geleden nog vele staatshoofden. De service begint met een mooi gezang en om midden in het koor te zitten is toch iets anders. Je hoort zoveel soorten stemmen en toch zo mooi, kippenvel was het telkens. We zaten tegenover de stoel met het schild van New Zealand één van de Gemene Best landen. Dat voelde voor mij ook zo kloppend. Tijdens één van de liederen zag ik Winston Churchill in het midden lopen. Waarom zie ik hem nu of waarom laat die zich nu zien. Het gaat over de Gemene Best en de Britse invloed daarop. Het vrijmaken van de oude verbinding en de healing daarop. Met wat er aangedaan is zodat ieder land zonder wonden verder kan gaan. Bodum up hoor ik hem dan zeggen terwijl hij de rook uit zijn sigaar blaast. Dus vanuit de originele staat de heling brengen, zonder dit te vragen knikt hij.
12-8-2023
Deze dag zijn we naar het house of parlement gegaan. Om 9.45 uur kwamen we aan om onze tour om 10 uur te beginnen. Eerst een veiligheidscheck door 12 man politie zoals op het vliegveld ook gebeurd. Ik had gelukkig, na een tip, mijn zakmes thuis al uit mijn rugzak gehaald.
We kwamen eerst in de grote hal terecht, the Westminster Hall. Indrukwekkend met een prachtig plafond met mooie houtsnijwerken. Ook staat daar prominent de gouden koets in een glazen kooi. Vervolgens word je door alle kamers geleid waar je geen foto’s mag maken. Zeer veel bewaking loopt er rond en wordt je behoorlijk in de gaten gehouden op je gedrag.
De Robing Room, de kamer waar Elizabeth was voor ze haar troonrede uitsprak vond ik heel bijzonder. In de rondgang van deze ruimte hangen 12 tot 18 houtsnijwerken waarop het leven van Arthur staat. Met als eerste zijn geboorte en als laatste zijn begrafenis in Avelon. Maar ook dat hij met behulp van Merlijn het zwaard excalibur uit het water haalt. De ronde tafel met al de knights. Dat dit zo leefde in het koningshuis had ik nooit beseft. Ik had er heel graag foto’s van gemaakt, zeer indrukwekkend. Deze ruimte heeft me zeer aangegrepen!!!
En dan het house of Lords, house of Commons en de vele andere indrukwekkende plekken. Er gaat veel door me heen en zeker op de plek waar er nog een beschadiging is geweest tijdens de 2de wereld oorlog. Deze doorgang mocht niet hersteld worden van Churchill om ons te laten ‘herinneren’ wat de geschiedenis ons leert. Hier staat ook een enorm beeld van hem.
Bij het House of Commons zie je hoe de moderne tijd van klokjes, microfoons en schakelaars, in het oude meubilair is geplaatst naast het pennenricheltje en het inktpotje. Je hoort hem daar gewoon zeggen; ORDE! ORDE! En het mooie houtsnijwerk in het house of Lords zo bijzonder, nog meer en verfijnder dan in de Westminster Abbey.
Na 2 uur staan we weer buiten, moe van de vele indrukken en gevoelens. Tijd voor de zelfgesmeerde sandwiches op het grasveld. Het weer slaat om en het wordt kouder en wat bewolkter. We gaan lopen langs de Thames richting de Temple Church. Wat we niet wisten is dat die in een afgesloten gebied lag 
van gebouwen van rechters en advocaten en op zaterdag werken die niet. Dus na veel zoeken kwamen we door een poort waar net iemand uit ging. Onze rondgang leidde ons uiteindelijk bij de Temple Church welke ergens in 1100 gebouwd is door de Tempeliers. Maar helaas gesloten voor diensten in augustus en september en op zaterdag en zondag zijn er geen rondleidingen. Dat was balen natuurlijk maar we hebben even heerlijk gezeten tegen de kerk aan op een bankje. In de oorlog was die behoorlijk beschadigd en dat is wel te zien aan de nieuwe stenen en de regenpijp uit 1953.
Maar bij de ingang zag je de oudheid en de oude deur. Ik moest er meteen heen en alles aanraken. Vervolgens ging ik met mijn rug tegen de muur staan en werd ik naar binnen gezogen. Mijn energie was binnen terwijl ik met mijn rug tegen de deur stond. De hereniging was er weer! Dit voelde goed 😊
En nu weer uit dit complex komen, dat was een hele kunst. In dit doolhof van gebouwen en afgesloten doorgangen. Uiteindelijk vonden we de poort waar we ook door naar binnen gingen en stonden we weer buiten het Temple Complex.
Naar de Thames dat is wat goed voelde en in de verte ligt de Tower Bridge, daar gaan we heen. Wat een enorme wandeling was dat, de wandeling aan de riversite. Het voelde goed om dit te blijven lopen. De Thames voelt voor mij als de navelstreng van de Noordzee en staat in grote verbinding met de Nijl en de sterren van de Grote Beer (Arthur).
Bij de Tower bridge aangekomen komen we weer in de grote mensen massa terecht. Wat een mooie en indrukwekkend bouwwerk is het. Het is fijn om de energie op te pikken en mee te nemen in je rugzakje om er later nog verder op in te gaan. Inmiddels hebben we bijna 17 kilometer gelopen en geslenterd deze dag en nemen we de Underground en de Trein terug naar huis.
13-8-2023
De dag van, met de Underground naar het centrum. Dat ging al mis, we stapten in de verkeerde ondergrondse. Dus overstappen en de volgende nemen
en ja hoor de goede richting maar vreselijk om. We kwamen er achter dat er veel onderhoud was aan de ondergrondse en dat gaf veer reuring en drukte. We belanden eerst in het park bij Buckingham Palace en hebben daar een cappuccino gedaan. Om eindelijk bij Piccadilly Circus aan te komen en eventjes te vertoeven. Vervolgens door naar Trafalgar Squar en Marion op de foto 
met de Leeuw. Een sterke activiteit vond er plaats hier bij deze punt diep de grond in en het losmaken van oude herinneringen.
Vervolgens weer naar de Thames en de Punt, de Naald van Cleopatra. De oude herinneringen vanuit de Farao tijdperk ging weer aan staan maar kwam ook goed binnen. Toch mooi hoe dit zo weer zichtbaar wordt bij je!
De laatste avond in Londen, we hadden nog een gezellige maaltijd in de avond met Natasha (onze host) om de volgende dag weer te vertrekken.
14-8-2023
De reisdag begon dwars door London heen, dit had ik niet verwacht maar het viel alles mee. Na een uur waren we Londen door en uit. Het werd een dag van regen en regen, een lange wasstraat dus van 350 miles naar het Lake District. Maar wij bleven droog 😉
‘s Avonds hebben we heerlijk gegeten in de Red Lion hier een mile vandaan. Soms gaat er niets boven Pubfood en ’t was erg gezellig daar. Dit komt omdat we geen keuken hadden wat we wel zouden hebben in ons appartement.
We lagen om 10 uur Total Los in bed en bijna aan het slapen. En opeens auto’s, een hoop gepraat en flessen gerinkel en het geluid was echt naast ons. En ja hoor er zaten mensen naast ons ineens. Erg verstorend en beangstigend voor Marion. De eigenaresse, de host, heb ik hier direct over bericht en ze loste al veel op van de onverwachte overlast.
Er werd even aan de het veiligheidsgevoel geknaagd!
15-8-2023
Vandaag is in het Lake District onze Stone Circle tour begonnen. Na een dag van regen onderweg schijnt de zon en is het zelfs warm af en toe. Via de
kuststrook waar het water van de binnenlanden ook de zee in gaat, is een prachtig gezicht. Een mooie, natuurlijke schoonheid van kabbelend water kwelletjes en mooie stroompjes. Deze schoonheid voel je door alles van je systeem stromen.
We kwamen eerst bij de Birking Stone Circle terecht een relatieve kleine cirkel maar ‘bijzonder’ van zijn verbindingen. Hij lag met het uitzicht op de zee en de mooie heuvels en bergen en de plek werd begraast door allerlei schapen. Mooi om te voelen hoe verschillend de stenen zijn en hoe ze als één geheel al duizenden jaren samen werken. De verbindingen met de 7 sterren van de Grote Beer kwamen binnen. Krachtig en helpend met het verder toelaten van deze kennis die ze samen hebben. De doorgang van de cirkel stond duidelijk op het zuiden gericht.
Vervolgens gingen we een klein uurtje verder rijden en een goed half uur lopen naar Swinsite Stone Circle. Deze ligt iets noordwestelijker en meer in het
binnenland. Het gebied is, om in weg te dromen, 500 of 1000 jaar terug zag het er ook zo uit en misschien nog wel langer terug.
Daar lag die dan in een weiland met nog wat jong vee (pinken) die het veld mooi kort hielden. Hard werkende jongedames dus. Een grote circle ook met een duidelijke doorgangen aan beide zijde. Nadat ik diverse rondjes had gelopen, buiten beginnend kwam ik tot stilstand in het midden en hoorde ik ‘Arcturians’ 
zeggen en voelde hun energie. Het was liefdevol, zacht en beschermend. Deze plek helpt de verbinding met de groei in de dimensies en is een ankerpunt hiervoor. Je ermee verbinden helpt je verder, bekijk de foto’s maar.
Deze avond hebben we weer gegeten in de Red Lion een echte oude Engelse pub met muren van een halve meter dik, konden die maar praten 😉 Er gaat soms niks boven het lokale Engelse pub eten met een lokale pint.
16-8-2023
Op zoek naar de derde en de vierde stone cirkle van het Lake District. We gaan rijden en hebben een prachtige route, zien zoveel schoonheid van de natuur. De bergen de begroeien het vele water van meren tot stroompjes. En dan de stilte van het water, de spiegeling zoals in
het Coniston Water. Een grote belevenis is het maar de stones wachten. (de volgende keer dat ik hier kom, wil ik hier graag gaan zwemmen).
Bij het laatste stukje op zoek naar de Castlerigg Stone Circle, worden we weer uitgedaagd om een pad in te gaan van een mile en maximaal 2 meter breed. Een soort van lange wasstraat waarbij je spiegels constant in de varens zitten. We hebben mazzel geen tegenliggers, dat is wel eens anders.
En ja hier is die dan, wat een drukte van mensen. Dat is even schrikken de meeste cirkels hebben geen bezoekers namelijk. En dan komen de oordelen van me boven, hebben deze mensen uit zoveel culturen, die hier nu zijn, geen respect voor deze oude krachtplek.
De grote circle, Castlerigg Stone Circle, is prachtig en wanneer het lukt om er dieper in te zakken komen de beelden binnen. De portal van de vele natuurwezens en nog steeds actief. Vanuit vele sterrenvelden landen ze hier neer en vertrekken ze ook, ze reizen verder. De enorme schoonheid van de bergen die hier bescherming en ruimte bieden is prachtig.
Dank je wel dat we er mochten zijn.
En dan weer verder naar de volgende maar die laat zich niet makkelijk vinden The Cockpit Stone Circle. Maar in het vertrouwen en een heel stuk wandelen in een immens groot stuk natuurgebied zover als het oog kan waarnemen. De Veluwe is maar een klein veldje hierbij vergleken. Eerst komen we bij een klein circle , het had meer iets van een ingestorte woning, een soort van hunebed. Maar na nog verder lopen en hopen komen we toch bij de grote Circle.
Een grote stille ruimte met af en toe een paar mensen die even kwamen
kijken. Het enige geluid wat ik hoorde was mijn eigen oor gesuis, zo stil was het daar. Ik zakte al snel in de energie en zag wat hier gebeurde. Een ontmoetingsplek van de seizoenen, het samenkomen en het delen van 
kennis met elkaar. De kennisoverdracht naar jongeren in de herfst en de winter, een soort van Mystery school was het. Wanneer je terug kan in de tijdlijnen zie je ze nog lopen.
De machtsvertoning en de machtsstrijd werd ook via de Mystieke manier uitgevochten. Hier is inmiddels veel healing op geweest.
17-8-2023
We zijn vertrokken naar Scotland, het huis White Hill in Finzean. We hebben een goede reis gehad met geen oponthoud. Wel nog even stilgestaan op het hoogste punt van een oude trail ‘200BC’ met een waanzinnig uitzicht. De vele duizenden Schotten en Engelsen hebben hier hun voetstappen gelegd zal ik maar zeggen.
Het huis was niet zo goed te vinden omdat de internet en de telefoon het hier niet deden. Ik moest het even opzoeken en dat lukt dan niet. Maar de ouderwetse manier werkt ook nog goed, de dame van de boerderijwinkel kon ons verder helpen.
Een mooi groot appartement in een zeer rustig dorpje en een half uur van Balmoral. Na een korte wandeling in het uitgespreide dorpje zijn we verder thuis gebleven deze avond.
18-8-2023
Op weg naar Balmoral, maar ook wetend dat we niet dichtbij kunnen komen. Het prachtige gebied aan het natuurpark is inderdaad gesloten. Dit hadden 
we vernomen en blijkt te kloppen. Het gebied van de White Whale de vrouwelijke energie die hier zo verankerd ligt.
Nadat we geparkeerd hebben aan de Dee River. En daar ook contact mee gemaakt. Ze gaat namelijk ook langs het kasteel. We gingen wandelen en kwamen terecht bij de whisky distilleerderij, the Royal Lochnagar Distillery met behoorlijk geprijsde flessen. Victoria kwam hier ook toen ze hier kwam na haar aankoop van het kasteel binnen en gaf ze de dag daarna al het ‘Royal’ wat ze mochten voeren in hun merktitel.
Na wat heen en weer gewandel kwamen we op het pad naar de Prince Albert’s Pyramid en de stenen toren op het pad naar de Pyramid.
Na een enorme mooie klim tussen een decor van natuurwezens bossen en bemoste stenen kwamen we boven. Het mooie punt vanuit het hoogste stukje staat die dan ter ere van zijn geliefde Queen Victoria, de Prince Albert Pyramid.
19-8-2023
Vandaag zijn we naar de Dess Waterfall geweest een prachtige kleine maar mooie waterval die barst van de wilde natuur om haar heen, betoverend! De rust in het geluid van het bewegende water. Je voelt en ziet de natuurwezens om je heen, zij vinden het ook spannend om gezien te worden.
Vervolgens naar de Tomnaverie Stone Circle die ook weer op een prachtig punt ligt. 2 Mooie grote staanders met een liggende steen ertussen zijn de blikvangers. Maar de noordelijke steen was de steen van de wijsheid en de waarheid, daartegenover was de steen van de stilte het niet mogen spreken. Voelt als een plek waar krachtmetingen, verdelingen en toekomst werden uitgesproken.
Vervolgens gingen we naar Migvie Kirk waar de Migvie Pictish Stone staat, hij staat daar beschermt tussen diverse Yew trees. De Pictische stenen zijn ongeveer 1500 jaar oud en zijn gedecoreerd door de Picten. (De 
Picten waren een oude groep mensen die tijdens de late ijzertijd de oostelijke en noordelijke delen van Schotland bewoonden. Er wordt aangenomen dat de etymologie van hun naam, ‘Pict’, afkomstig is van het Latijnse woord ‘Picti’, wat ‘geschilderde of getatoeëerde mensen’ betekent, een weerspiegeling van hun kenmerkende lichaamskunst).
De volgende circle is de Old Bourtreebush Stone Circle. We mochten met de auto oversteken de snelweg over om vervolgens een boerenlandweggetje in 
te rijden van 6 voet breed. Met kuilen die de auto weer even liet testen hoe goed die was😉. In de verte van het geheuvelde weiland zien we een paar stenen boven de grassprietjes omhoog komen. Dus dan maar over het hek heen en geluk hebben dat er geen koeien staan en dat we terug gefloten worden door de boer. En ja daar staan er nog wat overeind. Een grote cirkel met veel stenen en een paar die nog staan. Diverse grote liggen op de grond. Een krachtige plek het siddert in de grond gewoon, wellicht zijn ze daarom omgevallen. Wederom een prachtig weids uitzicht heb je hier. Wat een geweldige gemeenschap heeft hier vroeger gewoond!
Vervolgens door naar de kust van Stonehaven waar het net hoogtij is. Prachtig hoe de zee hier op de kustlijn terecht komt. Ook komt hier een klein riviertje op uit en zie je het bruine zoete en het zoute water samenkomen.
Vervolgens werden we verleid om een niet gepland een bezoekje te brengen aan de beste Fish and Chips zaak van Scotland binnen te vallen. Na een half uurtje zijn wij aan de beurt! En inderdaad heerlijk is het. We zaten op een bankje met het uitzicht op de Noordzee. Wat kan je dan samen zo genieten.
20-8-2023
Na een trage opstart gaan we voor de 2de keer op pad naar Balmoral Castle, althans het terrein waar we mogen komen. We hebben een whisky tour geboekt bij Royal Lochnagar die naast het kasteel ligt.
Voordat we gaan parkeren bij het kasteel, gaan we eerst koffie drinken bij een hip tentje langs de weg. Gezellige en lekkere dingen zie ik voorbij komen, maar we houden het toch alleen op een cappuccino. Wanneer we wegrijden parkeert er net een politieauto met zijn neus op de weg gericht. We zien helemaal geen politie meer in deze GB tour, dus bijzonder😉
Na een paar honderd meter komen we aan bij het parkeerterrein en staan er een aantal agenten op diverse plekken. Ik zeg, we rijden even door kijken wat er nog meer te zien is van deze kant voorbij de ingang van het kasteel. Na een tijdje en niets gezien te hebben keren we om en gaan we naar het parkeerterrein.
De politieagenten staan er, en we mochten het terrein op om te parkeren. Op dezelfde plek als de vorige keer zelfs, dicht bij de brug die over de rivier de Dee ligt en naar het kasteel leid. Marion gaat een parkeerkaartje halen en ik spreek de agent aan. De vriendelijke man vertelde me dat de Koning zo langs komt rijden en dat we daarom de brug niet over mogen. Het duurt maar een paar minuten zegt hij. En hij heeft gelijk even later komen er 2 wagens aan in de eerste zit Charles met Camilla. Het gaat razend snel allemaal, maar zij moeten ons gezien hebben. Wij stonden daar alleen net voor de opgang van de brug, nog geen meter van hem vandaan. De agent vertelde dat ze naar de kerk waren geweest. Vervolgens hebben we veel gehoord over de veranderingen van de Vorst en wat dat met hun doet.
Wat een toeval weer, dat was een perfecte timing van wie dan ook om dit mee te maken.
We gaan wandelen en komen in een bos van Balmoral Castle terecht waar haast niemand te vinden is. Hoe verder we komen hoe meer we alleen zijn in dit mooie gebied. Anton Pieck is hier vast geweest net zoals Steven Spielberg. Maar we moeten opschieten we hebben nog een uur om terug te zijn voor onze whisky tour.
We halen het net op tijd en gaan genieten van de Schotse uitleg hoe hun whisky gemaakt word. Maar vooral waar hun water vandaan komt dat is van de Lochnagar, een berg die tegen het gebied aan ligt. Die berg is heel aantrekkelijk om heen te gaan, misschien de volgende dag.
Na het eten gaan we nog een ommetje maken op advies van de eigenaar van het huis. Meteen aan de overkant van de weg begint die en duurt een uur vertelde die. We komen toch in een rijk verleden terecht wat we totaal niet verwacht hadden. Bomen van 2, 3, 4, 5 honderd jaar oud en misschien wel ouder zo langs het pad van wat boerderijen. Vervolgens zien we een weiland met grote bomen daarin en prachtig gevulde koeien die van een goed leven genieten. Dit plaatje ken ik alleen vanuit de schilderijen van de oude meesters zoals Paulus Potter. Zoiets heb ik nog nooit gezien, als je een schilder bent wil je hier gaan zitten en schilderen. Dit kom je nergens meer tegen volgens mij. Honderden loopkrielkippen lopen over de weg en lopen van ons vandaan wanneer we dichterbij komen, wat een gezelligheid en een vrijheid hebben ze.
De middeleeuwse muurtjes die bijna niet meer te zien zijn vanwege de begroeiing en de bomen die er doorheen groeien. Zijn een lust voor het oog. Het is niet vast te leggen met het je mobieltje zo mooi. Eenmaal thuis nog maar even een whisky geproefd 😉
21-8-2023
Het voelt voor mij dat we naar de Lochnagar moeten gaan, de berg achter Balmoral Castle. De huiseigenaar vraagt wat we gaan doen en ik vertel het hem. Hij zou het niet doen vandaag vanwege het weer, het is een hele klim en het weer is verraderlijk. Ik vertel hem dat we niet naar de top willen maar dat gebied en hij kijkt al geruster.
De weg leid ons ook richting Balmoral zie ik op mijn TomTom. De weg is daardoor ook bekend aan het worden bij ons. En opeens krijg ik het gevoel en de gedachte er staat weer politie bij de parkeerplaats. Maar laat dat ook weer los, zo van een wens gedachte. Maar aankomend bij het kasteel waar we door zouden moeten rijden, staat een agent en de complete weg is geblokkeerd. Even stoppen en doen alsof je het kasteelterrein op wil dan maar, dacht ik. En ja hoor de agent vraagt of we het kasteelterrein willen bezoeken en ik zeg ja. En hij zegt dat als we daar parkeren en naar het kasteel lopen kunnen we meedoen aan het evenement van de Koning. Dat laat ik me geen 2de keer zeggen natuurlijk.
We gaan erheen en er staat een klein clubje mensen achter het hek waar we bij mogen staan. Een hoop beveiligers in burger en als politie en sommige zeer zwaar bewapend. Dan horen we dat hij de troepen gaat inspecteren en dat doet het hoofd van het Koningshuis 1 keer per jaar hier op Balmoral. Dus dit doet Koning Charles nu voor het eerst!
Even later komt er een ouder stel een beetje koninklijk-Schots gekleed door het hek heen en maakt een praatje met wat mensen. Vervolgens lopen ze terug naar het hek en de doedelzakken hoor je al aankomen. En ja hoor een prachtig gezicht hoe die parade eraan komt met de koninklijke wacht er achter aan. En met de mascotte de kleine pony die erbij hoort, een waardig lid van het geheel.
Dan komt de koninklijke auto de poort uit en King Charles komt eruit. Hij praat met het oudere stel en gaat naar de troepen toe. En dan de inspectie wat er leuk uitziet en aan de bewegingen te zien is het ook gezellig. Na de inspectie van de wacht loopt hij naar het
publiek toe en spreekt formeel wat mensen, heel gezellig komt die over. Helaas gaat die, 2 meter, te snel terug. Hij heeft mij gemist, maar zwaait wel naar me😉
Na wat gesprekjes aan de overkant van de weg gaat hij de auto weer in en gaat weer. Het oudere stel loopt naar het publiek en spreekt met de mensen. Zo gingen wij ook naar ze toe, heel belangstellend waren ze naar je. Waar je vandaan komt en hoe je het vond, maar Marion wilde graag weten wie zei waren. Een goede vraag zei hij, hij was de Consul van dit gebied voor de Koning. Een soort van Commissaris van de Koning. Hij vertelde dat hij ook Beatrix en Willen Alexander kende. Ik vermoed dat hij ook Ambassadeur is geweest in Nederland. Hij heeft een
bekende kop zal ik maar zeggen. Vervolgens lopen ze verder het plein op.
Ik zeg tegen Marion ik wil met hem op de foto. Dus naar hem toe gelopen en het hem gevraagd. Hij zegt natuurlijk de agent maakt wel een foto en gebeurde het ook. We hebben nog even leuk met ze gesproken.
Nadien kwamen nog wat officieren van de wacht terug en de pony voor een interview met de pers. En ook een interview met ons natuurlijk, erg gezellig en ook erg correct!
We waren dus precies op tijd en hebben gedaan wat ons gevoel ingaf, de berg opgaan had geen functie meer voor ons. Eerst koffie vanuit de achterbak op het parkeer terrein en daar spraken we nog heel wat mensen die het meegemaakt hebben en vele die het gemist hadden. We were lucky!!
Ik had nog het gevoel dat we naar het laatste stukje (de zeemonding) van de rivier de Dee moesten gaan de rivier die langs het kasteel gaat. Dus een pinpoint gezet op de kaart in de TomTom bij de riviermonding van Aberdeen.
Een uurtje later rijden we de grijze stad Abberdeen binnen. En komen we in een groot industrie gebied terecht, maar blijven we de route volgen van de TomTom. En ja hoor we komen uit in een heel oud wijkje die compleet geïsoleerd ligt van de stad. Daar parkeren op de enigste lege parkeerplek en dat is waar de TomTom de route eindigt. Wat een mooie leiding volgen we toch, dacht ik meteen. We lopen verbazingwekkend door het dorpje heen richting de zee. Een echt oud vissers dorpje. De kleine huisjes en sommige hebben verdiepingen erop staan daar uit te kijken naar de zee. Met een groot grasveld met waslijnen voor de deur. Een oude dame is met de was bezig en zeg haar gedag.
We raken aan de praat en hoor enorme leuke en zware verhalen over hoe het leven hier vroeger was. Het was een besloten gemeenschap die 230 jaar terug ging. En je trouwde met iemand uit het wijkje, een hechte besloten vissers gemeenschap. Zo vertelde ze verhalen over haar oma en haar eigen jeugd en hoe zwaar de vissersvrouwen het hadden. Hoe de vrouwen de vissers op hun rug hun mannen droog de roeiboten in brachten. Hoe de zoute
haring smaakt en hoe de tonnen daarvoor gemaakt werden en nog veel meer. Mijn oren waren versmolten met haar. En toen kwam het hoge woord eruit, ze voelde zich gekolonialiseerd door de Engelsen als sinds 17 honderd bij een bepaalde veldslag, details ben ik even kwijt. Ik kan hierover nog wel een paar A4tjes aan kwijt wat ze vertelde. Maar ik kan met haar de pijn meevoelen, het doet mij ook pijn al vele jaren trouwens.
En dan naar de monding van de Dee, daar kwamen we voor, toch!
22-08-2023
Vandaag zijn we over de Highlands afgezakt naar het zuiden. Naar de Rosslyn Chapel en daar, eerst in de drukte, later
in de rust. Veel kunnen laten integreren van wat er de laatste tijd is gebeurd. Maar ook een kosmische wervelwind is aan het binnenkomen. Dit kan veel onrust geven de komende tijd. Er staat veel te gebeuren wereldwijd de komende tijd, dit gevoel is heel sterk. Alsof de diepste pijnen van Moeder Aarde boven komen.
Toch blijft het een feestje om in de Rosslyn Chapel weer een tijdje te mogen vertoeven. Volgens mij was het de 8ste keer dat ik daar kwam. De vele bijzondere ervaringen en ontmoetingen en inzichten komen hier vandaan. Het voelt als een soort van thuiskomen iedere keer. De diversiteit van verhalen van de gidsen is fijn om aan te hoeren terwijl je door alle sluiers heen mag kijken.
Natuurlijk hebben we onze dag afgesloten met een diner in de Rosslyn Inn een gezellige en lekkere pub. Om vervolgens door te gaan naar onze BenB.
23-08-2023
Op de verdere terugreis doen we York aan. En meteen maar even een bezoek brengen aan de Minster of York, de grote kathedraal.
Groot en royaal is die met een toch wat vreemde indeling. Het krachtpunt staat niet achter het altaar! Het is vrij toegankelijk, ik ga op de zwarte tegel staan en ja hoor. Het knalt totaal open in me, er gebeurde veel. Ik snap nu waarom ik hier langs moest.
Zo’n intense ervaring van ‘Goddelijk’ licht wat door me heen ging. Dit was nu mijn medicijn!
Mijn kruin kreeg ik niet meer dicht en we gaan de toren nog beklimmen.
Met 275 treden, kleine treden en een smalle toren toch omhoog. Een waanzinnig uitzicht al op de eerste stop en toen
door naar de top.
Je kon alles zien wat er was en gebeurde in de stad, waanzinnig mooi!
Vervolgens de kribte in, een grote ruimte wat niet overal fijn voelt. Op één plek wel, daar voel je moeder aarde doorheen komen.
Vervolgens kwamen er koorleden aan voor hun repetitie, ik vroeg aan één van hen of ze voor mij ging zingen. Jazeker, speciaal voor Jou zei ze met een grote glimlach. De Minster liep leeg en wij zaten daar ‘weer’ met het koor. Het was prachtig!
En toen naar buiten, de mooie oude stad door, mijn ogen rolden alle kanten op om alle schoonheid van de stad te zien. Vervolgens komen we in het ‘Harry Potter’ straatje terecht. Daar waar de opnames gedaan zijn, je zit zo in die sferen. In de winkel die niet genoemd mag worden liggen o.a. 125 verschillende toverstafjes, het kind in mij gaat er al mee spelen.
24-8-2023
We vertrokken weer verder naar het zuiden met eerst een tussenstop in Grantham een klein stadje die een armoedige periode doorgaat. Weinig onderhoud aan de stad maar wel een goed koffie huis met heerlijke cappuccino. 
Ik heb de vinger op de kaart gelegd en dit geeft aan dat we Cambridge als tussenstop te gaan doen. We parkeren de auto in een parkeergarage met te kleine parkeerplekken. Dat zorgde voor een geel kusje op de bumper van een laag paaltje. Toen we buiten kwamen werden we getrokken naar een mooi kerkje van Maria en de martelaren. Nadat we veel gezien en ervaren hadden ging ik via het middenpad naar de uitgang. En weer kwam ik in diverse tijdzones terecht, alsof diverse films tegelijk in één keer zichtbaar waren. Het werd lichter hier, dat was voelbaar.
Nadat we ergens thee hadden gedronken werden we naar de Universiteit van Cambridge getrokken. En ja hoor, weer een kaartje kopen online om binnen te mogen komen, wat moeten we zonder smartphone!
Een immens mooi en groot gebouw en ‘waar’ moet je beginnen met kijken. Zoveel glas in lood en ook zo groot en hoog. De grote afbeeldingen van draken houtsnijwerken en ook de roos en het hekraster, dat kwam overal terug.
En via de zwart witte geblokte vloer, loop je verder het koor binnen, als het zo heet tenminste. Net als in de Westminster en het
house of Parlement, maar ook als de collegezaal van Marlborough waar we vorig jaar waren.
Alleen dit was toch weer anders het was nog echt ‘oud’ gebleven. De kaarsjes voor verlichting met glazen kapjes werden nog gebruikt. Geen microfoons en dergelijken.
Je voelt de energie van al die leerlingen, leraren en hun gedachtes met hun belevingen. Als we daar een tijdje zitten op een houten bankje die nog toegankelijk was, zakt de energie meer in ons. Langzaam aan begint me de gehele tour door Great Britain duidelijk te worden.
25-8-2023
Nog even een rustdag in Sutterton. Dit hadden we ingepland aan het eind van onze reis.
Zegt de gastheer van ons verblijf wat gaan jullie doen. Een stukje wandelen en lekker uitrusten zei ik. Vervolgens vertelt hij over een leuke route en tekent hem af op een kaart. Met een tussenstop in een pub.
We dachten dat het een wandeltocht zou zijn van ongeveer 2 uur. Maar deze bijzonder mooie wandeling bracht vele verrassingen uitzichten.
Zo wandelen door de weilanden, smalle en brede bospaadjes en Engelse zeer smalle authentieke wegen.
Komen we bij een kerkje en mijn ogen vallen bijna uit mijn hoofd. Een enorme Yee Tree, meters in omtrek en naar schatting 1500 tot 2000 jaar oud. Na een mooi contact met diepe verbinding zagen we er nog één en nog één. Zo waren er 6 van dat kaliber. Wat gaat mijn hart hiervan stromen. We blijven nog even op deze plek genieten.
Maar de voeten mogen weer gaan en komen we in een bos terecht, een eiken bos, een beuken bos, een sparren bos en toen een enorm groot bos met makke kastanjes. Honderden meters groot bos met wel vele duizenden bomen.
Maar daarna kwamen we er nog veel meer tegen. Verbaasd waren we, dat kan je wel zeggen.
Het pad ging verder en na een klein dorpje met witgekalkte oude huizen hoeven we nog maar 5 kilometer te lopen.
Na ruim 20.000 stappen, 5 uur en 15 kilometer verder komen we weer op onze RUST plaats. Moe, maar zeer voldaan, alles mocht van de laatste weken even door ons lijf zakken. Wat voelde dit goed, deze rustdag!
26-8-2023
De reis zit erop, na wat een kort ritje van 40 minuten naar de boot moest worden werd een lange rit van 2.5 uur. Mede hierdoor en door het gaan staan in de langzaamste ‘laan’ voor de douane. Hadden we de boot gemist, dus we mochten nog even blijven. Eén ding scheelt op dat moment dat we zouden aankomen was er een grote regenbui bezig boven Nederland. Deze hebben we dus hierdoor gemist.
Nu kom ik ook tot het punt van dit moment. Er wordt veel gezegd dat Groot Brittannië een groot regenland is en dat het veel regent. En ja dat is waar. Maar als je mazzel hebt dan ontvang je geen regen. Zo hadden wij dit geluk ook, de regen jas is wel één keer aan geweest maar dan voor de wind die er stond op de Highlands.
Dus ja, je kan 2.5 week reizen zonder nat te worden in Engeland en Schotland!