Vertrouwen en geleid worden
Te Tohora Wairua Ma
‘De Great White Spirit Whale’ is al jaren met me aan het werk. Zo mooi is het, hoe hij ver vooruit werkt en mij de puzzelstukjes aanreikt. Ik noem hem vaak de Grote Regisseur, ik hoef alleen maar mijn gevoel, mijn intuïtie te volgen.
Zo kwam ik jaren terug in contact met een collega die ook een enorme connectie heeft met de Whale en de verbondenheid heeft met New Zealand. We besloten om elkaar te ontmoeten ergens in het midden van het land. Tijdens de wandeling kwam de Whale veel naar voren waarop zij op een gegeven moment iets uit haar zak haalde. Een Whalebone hanger, ze wilde die aan mij geven. Ze zei, jij bent de hoeder van deze Whalebone. Waarop ik zei dat kan ik niet aannemen dit is een te groot iets om zomaar weg te geven. Waarop ze aandrong dat ik deze nodig heb voor mijn werk en de Whalebone heeft jou nodig.
Ik nam hem aan en toen ik thuis kwam, kwam er een koortje aan. Ik droeg hem dag en nacht. Ik was één met hem, het was het dierbaarste wat ik had (op mijn gezin na natuurlijk). Het was voor mij als de ring in the Lords of the Ring!
De Whale strande in 1974
Ze vertelde ook dat de Whale was begraven volgens de Maori tradities. Na 2 jaar werd die weer opgegraven volgens de oude tradities en kwam er een stuk terecht bij de Master Carver Norman Clark. Deze maakte diverse stukken en werden ook verkocht in het land. De Carver ‘Norman Clark’ vertelde ze ook, was 3 maanden geleden overleden.
Onze ontmoeting was op 29 december 2016. En wat ik toen nog niet wist dat we in december 2017 naar Nieuw Zeeland zouden gaan. Ineens klopte alles, er was tijd en er was geld iets wat er nooit samen kwam. We konden naar mijn geboorteland, naar mijn familie, naar de Tuhoe Maori en door New Zealand reizen.
Tijdens de reis heb ik wat Carvers ontmoet en gepassioneerd gekeken hoe ze de Pounamu (greenstone) bewerkten. In de laatste week waren we op weg naar Hokitika aan de westkust van het Zuider eiland. Komen we 20 kilometer daarvoor op een klein marktje terecht waarbij mijn ogen al snel naar een Carver gingen. Prachtige Pounamu hangers en voorwerpen had hij daar liggen. We raakten aan de praat en kwamen uiteindelijk op mijn Whalebone hanger uit. Ik vertelde het verhaal wat ik ervan wist over de stranding en de Carver. Hij zei wacht even……….
Hij liep naar één van zijn kisten achter zijn kraam en kwam met iets tevoorschijn. Een mooi stuk ovaal whalebone. Hij vertelde dat dit van de zelfde Whale afkomt en dat voelde ik. Ik resoneerde zo diep in elke cel en daarbuiten. Er kwam zoveel energie en ruimte vrij in mij…….
Verbaast en gelukkig tegelijk
Ik kon het nog niet helemaal bevatten. En hij vertelde ook nog dat ik hem mocht overnemen. Dit was niet tegen dovemans oren gezegd natuurlijk. En zo ging die met me mee op reis met het echtheids certificaat.
49 Maanden na het ontvangen van de Whalebone hanger kreeg ik een verzoek. De collega wilde de Whalebone hanger terug hebben op verzoek van haar Spirits. Dit was iets wat ik nooit had verwacht. Dit deed pijn, heel veel pijn, mijn dierbaarste stukje mocht ik loslaten. Deze pijn voelde ik heel diep en nadat ik hem ceremonieel heb ontkoppeld van me is die terug gegaan naar de collega.
Het was ook precies de reis van 7 x 7, de 7 chakra’s welke in elke chakra zit en na 49 maanden was de hanger klaar met zijn proces bij mij ook al deed dat heel erg veel pijn. Ik mocht verder zonder hanger maar wel met de Whalebone welke ik mee mocht nemen uit New Zealand.
Een nieuwe Whalebonehanger spookte vaak door me heen
Ik dacht vaak daar wil ik wel een hanger van maar……. Het voelde nog niet kloppend.
En een half jaar geleden voelde ik ja er mag een hanger van gemaakt worden. Ik liet het nog rusten, haast is niet geboden.
Eind juni voelde ik, het mag gaan gebeuren, er mag een hanger van gemaakt worden. En dit mag gedaan worden door Anouska een Meester Carver uit Geldrop. Anouska kende ik al langer vanuit onze Maori groep, de reis naar New Zealand en de vriendschap die daaruit ontstond.
Doodeng vond ik het om mijn Whalebone op te sturen en uithanden te geven. Ik kreeg van Anouska te horen dat ik hem door mocht zagen precies op de grens van het mannelijk en het vrouwelijk deel. Dit was rete spannend om te doen en met de nodige zweetdruppels was het gelukt.
Ik hield het manlijke deel en het vrouwelijke deel ging naar Anouska. Ze verbond zich ermee en gaf het een altaar. Ze gaf wat schetsen door aan mij net zoals ik mijn idee doorgaf. Ze vertelde me dat ik hem dan zou krijgen als we samenkomen met de Maori groep eind augustus.
Een maand later zette ze de zaag erin en precies op dat moment overleed onze dierbare vriend Vince Ata. Tuhoe Maori, krachtige healer met een zeer groot bewustzijn en vol van Liefde! De zoon van Tuhoe Maori elder Tikirau en Erina Ata. Zei vormden een hele mooie drie eenheid samen.
*Vince is, zoals ik het zag, traditioneel overgegaan met de Waka naar zijn voorouders, waar hij verwelkomt werd door zijn oom.
Tijdens het samenzijn van onze Dutch groep die zondag met zijn vader Tikirau en neef Te Kahu, hebben we herinneringen opgehaald van Vince. Dit was helend voor ieder van ons!
Twee handig Maori-clubwapen
Er was door de corona al een tijd geen bezoek meer geweest van onze Tuhoe Maori vrienden in Nederland. Nu zouden ze voor 3 weken over komen en wilden een moment hebben in t Atelier met de ‘Dutch Maori’ groep. Tijdens deze bijeenkomst wilde Tikirau ceremonieel de Tewhatewha ‘Tutarakauika’ aan mij overhandigen. Dat is een Maori-clubwapen met een lange steel in de vorm van een bijl en vol carvings. Deze werd door ‘Te Tahina o te ra’ de spirituele leider, de sjamaan gebruikt tijdens de reis, de oorlog.
Vorige week zondag, en een paar uur eerder dan verwacht, is dit gebeurd wat zeer veel indruk op mij maakte. Vol traditioneel kwamen Tikirau en Te Kahu hier het plein oplopen met een luid Maori gezang. Dit was om 9 uur in de ochtend en de buurt werd daar een beetje wakker van. De dans, de beweging en het gezang was zo indrukwekkend dat mij gehele systeem stond te trillen en de tranen biggelden over mijn wangen. Terwijl ik op het plein stond en Marion in de deuropening.
Ik kreeg de Tewhatewha overhandigd en met kleine oogbewegingen kreeg ik te zien wat ik moest doen en hoe ik hem vast moest houden. Zeer dankbaar voor deze zeer mooie ceremonie en de Tewhatewha. Deze zou eigenlijk 1.5 jaar geleden al naar mij toe komen voor de Tutarakauika ceremonie op Terschelling maar dat ging maar beperkt door, door corona.
Het bijzondere is dat toentertijd Tikirau naar een Carver was gegaan om deze Tewhatewha te laten maken. Maar de Carver had hem al gemaakt een paar maanden daarvoor. Hij had al een visioen gehad om deze te maken. Ik blijf het bijzonder vinden….
Nu kwam de Whalebone hanger ook deze dag. Anouska had Tikirau gevraagd deze bij mij om te hangen. Ook dit gebeurde met veel ceremonieel gezang en beweging van Te Kahu en Tikirau. Wat voelde ik de hanger bij me binnenkomen.
De hanger heeft ook een oplaadpunt gekregen, Anouska voelt dat perfect aan hoe iets gemaakt mag worden. Ze maakte een bootje een ‘Waka’ waarin snachts de hanger weer ingelegd kan worden en de bone weer kompleet is in hun energie.
Zoals ik al zei Anouska is een Meester Carver! Veel dank!!!
Te Tohora Wairua Ma is constant bij me aanwezig, al jaren. Maar nu mag ik met deze nog diepere verbinding verder. Met heel veel dankbaarheid aan ieder die om mij heen staat en beweegt.
Kia ora, John