Welke route loop jij?
Ik ben ruim 3 maanden geleden thuis van de trap gevallen en dacht dat het wel snel over zal zijn. Maar nee, dat was niet het geval. Ik mocht nog meer naar binnen gaan en mijn route weer gaan vinden. Niet dat ik ontspoort was maar er dient wat anders aan waar ik in mag stappen. Oude pijnen, uit een ver verleden, mochten gezien worden.
Hierdoor werd mijn praktijk op een lager pitje gezet en kreeg ik de tijd om te herstellen.
Er stonden diverse korte reizen gepland die helaas niet door konden gaan. Deze nieuw te bouwen herinneringen zullen nu, op een ander moment en misschien geheel anders gaan plaats vinden!
En zo kwam er tijd. Tijd om in alle rust weer een opname te maken van een ‘nieuwe’ after-healing meditatie. Toen ik tijdens de opname ineens ‘Jahweh’ hoorde zeggen. Ik dacht Jahweh, Jahweh, Jahweh is toch de naam van God. Deze naam gebruik ik nooit en moest ook even bij me binnen laten komen voordat ik het begreep. En toen het kwartje eindelijk gevallen was. Kreeg ik een lange rij van ruim honderd meter aan jassen te zien. Net zoals je die bij de stomerij hebt, een stang zo’n met duizenden jassen eraan hangend.
En terwijl ik naar al die jassen kijk hoor ik zeggen ‘dit zijn de jassen die ik draag’. Zo mooi hoe het mij wordt laten zien, hoeveel beeltenissen we van God hebben. Zeker in alle culturen en geloven die we hebben. Het raakt me en helpt me weer verder, zo mooi hoe we worden bijgestaan.
We hadden gepland om naar vrienden in Rennes-le-Chateau te gaan, Vincent en Mieke. Het had nog even iets van, kan dit nog wel door gaan. Maar de mooie blauwe krukken die ik gebruikte en nodig had, hebben me verder geholpen om toch te kunnen gaan. Uiteindelijk heb ik 7 weken met deze krukken gelopen en ben ik nog een beetje aan het herstellen.
We hebben een intensieve reis gemaakt in Zuid Frankrijk met Marion, Vincent en Mieke. 16 Dagen op elkaars lip zal ik maar zeggen. Dat is voor mij zeer uniek dat dit kan en mag gebeuren. We hebben veel voor elkaar kunnen en mogen doen vanuit zo’n mooi veld van liefde. Het raakt me nog steeds.
Op één van de laatste dagen nam Vincent ons mee naar Les Orgues in Ille sur Tet. Wat een bijzonder goddelijk bouwwerk is dit. Gecreëerd door vele miljoenen jaren water, wind en beweging van de aarde.
Ik voelde vooraf al de Essenen, dat die daar geweest waren. En ja, dat was op de plek nog duidelijker te ervaren. Het is een plek waar de Essenen ontdaan werden van lasten die ze nog bij zich droegen channelde Vincent. De kristalwereld in dit zand is zo krachtig en helpt je terug te gaan naar voor Lemurië. Ik zag zelfs dat sommige Essenen dachten dat er Goddelijke gegevens in het zand lagen. Een soort van Thora rollen zag ik ze zoeken.
Gevolg was dat ze mee hielpen aan een stuk versnelde afbraak van het prachtige bouwwerk.
Wanneer je met je hand dit aanraakt of helemaal omringd bent door dit kristal harde zand, dan voel je dat je in een ander energie veld zit. Alsof dit alles door je heen straalt, zoals bij röntgen of een magnetron.
Dankbaar voor de heling die we kregen gingen we verder, om nog even langs een extra cadeautje te gaan vertelde Vincent. Al slingerend door het betoverende landschap reed hij ons naar Gorges de Galamus. Een zeer bijzondere plek waar monniken 1300 jaar terug in een kloof een kapel bouwden. Ze leefden daar vele honderden jaren in afzondering.
Wat ik zag is dat de Tempeliers hier ook kwamen om te bidden en om gezegend te worden voor hun verdere reis. Het is zo’n liefdevolle plek die je omarmt. Je kan het al zien aan het kruis achter het altaar. Yeshua kijkt je liefdevol aan en omarmt je. Het is een bijzonder beeld dat mij nog steeds raakt!
Toen ik in op een kerkbankje daar zat en in een soort van meditatie kwam, hoorde ik; HET GAAT NIET OM HET GELOOF, HET GAAT OM DE JOURNEY.
Dit kwam wel even binnen en voelt zo kloppend. Maar ik was ook een beetje beduusd van dit bericht.
Ik deelde het met de anderen en vond het zo bijzonder, hoe en dat het me verteld werd.
Nog een beetje aangedaan sta ik op en ga ik naar een oude beeltenis toe van een gebeeldhouwde, gehavende kop van een man. Ik mocht mijn hand op deze oude stenen beeltenis leggen en ervaarde wat bijzonders. Ik zag in een korte tijd alle reizen die ik vanaf mijn geboorte gemaakt had over de gehele wereld. Alsof een film met versnelde beelden me wakker maakte van mijn herinnergingen. De plekken waar ik ooit geweest was en waar ik toen iets mocht ophalen.
Eenmaal thuis kreeg ik onverwacht visite van Irene Groeneveld uit New Zealand en ik deelde mijn verhaal. Waarop ze zegt, Jahweh betekend Ik Ben. Ik ben daar nooit mee bezig maar die komt wel binnen. Waarop ze zegt; Jij bent al die jassen.
Het is zo mooi hoe we onze reizen maken en wat de reizen ons leren. Uit eigen ervaring duurt het soms wel even voordat het duidelijk is waarom dingen gebeuren zoals ze gebeuren. En zie je soms veel later hoe de reis gegaan is om je verder te brengen.
