*Erica de Croon schreef het 3de gastblog na een aantal bijzondere deephealing-sessies bij me.
Tips uit Avalon
Na de verwikkelingen in mijn vorige blogs ‘Tinkernel-T-Team’ en ‘Tipje van de sluier’ bleef mijn moeder me van nieuw, intrigerend schrijfmateriaal voorzien.
Tijdens sessies met John Nieuwendyk, energetisch therapeut, presenteerde zij zich postuum als magiër, healer en teacher uit Avalon. Ter gelegenheid van haar tweede sterfdag droeg ik een sessie aan haar op waarin zij volledig carte blanche kreeg.
Gouden randje
Onmiddellijk bij aanvang van de aan haar opgedragen sessie was mijn moeder present en liet zich net als de vorige keer aan John zien als een jonge vrouw van circa dertig jaar met roodbruine krullen.
Ze liet er geen gras over groeien en trapte af met een moederlijk advies aan mij: “Je kúnt buiten de gebaande paden treden. Maar ben je bewust van de consequenties.”
Ik herinnerde me dat ik een tijdje geleden had overwogen om mijn vader een beeldbelsessie met John cadeau te doen. In de hoop dat ook hij een teken van leven van zijn innig geliefde overleden vrouw zou ontvangen. Ik zag het al helemaal voor me John’s visitekaartje in een bebloemd theekopje met een gouden randje, als symbool voor het Tinkernel-T-Team, schoteltje eronder, mooie strik erom en klaar!
Het beste vaderdagcadeau ever. Leek me.
In een flits kwam evenwel de vraag bij me op wat de consequenties zouden zijn. Ik besefte dat ik me hiervan bewust diende te zijn. Toen ik mezelf vervolgens ook nog letterlijk in de vingers sneed, begreep ik dat het niet het juiste moment was. Hoe goed bedoeld ook, het zou op dat moment geleid hebben tot frictie in de familie. Met pijn in mijn hart zag ik ervan af.
Gloednieuw schaakstuk
Onder regie van mijn moeder was intussen het schaakbord met schaakstukken uit een vorige sessie opnieuw in beeld verschenen. Voor de oplettende kijker, alias John, viel het nu op dat dit schaakspel niet compleet was. Tussen de opgestelde schaakstukken bleef één vakje leeg.
Dus er ontbrak één schaakstuk.
Dit ontbrekende stuk kwam vol in beeld en werd in de spotlights gezet.
Het bleek te gaan om een gloednieuw, nog niet bestaand schaakstuk: de brug of overbrugging.
De brug staat voor het stapje zetten naar de medemens, de verbinding zoeken. En ook voor het zoeken naar de brug tussen de persoonlijkheid en de ziel van de ander.
Verbinding maken bleek het specialisme te zijn van mijn moeder in Avalon.
Visueel werd dit verbeeld door een kruis op de grond. “Want je kunt één stapje naar voren zetten, één stapje naar achteren, één stapje naar links of één stapje naar rechts vanuit het midden om verbinding te maken met de ander.”
Vervolgens probeerde ze haar verbindende kwaliteiten energetisch op mij over te dragen. Voor John zag dit eruit als allemaal hele kleine, lichte kruisjes die mijn energieveld binnenstroomden.
Grassprieten in mijn schoenen
Mijn moeder had meer bijzondere boodschappen voor ons in petto.
In een nieuw beeld was ze in Avalon aan het lesgeven aan een groepje kinderen.
Ik was er ook bij als jongetje van een jaar of tien. Mijn specialisme in Avalon was communicatie met de natuur. Ik kon praten met alles in de natuur.
Diepblauwe bloemkelkjes kwamen in beeld, als pratende mondjes, pratend tegen mij. Waarna mijn schoenen in Avalon verschenen. Waar bij een ander veters zaten, had ik grassprieten in mijn schoenen.
John vertelde: “Er is sterke verwantschap met Merlijn die meer dan aanwezig is in Avalon. Avalon is hogerdimensionaal, in een andere tijdlijn dan wij op aarde in drie dimensies ervaren.”
Grande finale
Heel inspirerend vond ik de woorden die toen volgden: ‘“Queen’s Garden. Je bent de koningin van je eigen leven. Hoe wil je je koninkrijk, je leven, onderhouden? Zoek uit wat jouw gave/talent is, waar jouw kracht ligt, zodat je koninkrijk gedijt.”
Mijn moeder verscheen nog eenmaal ten tonele in nóg een andere hoedanigheid.
Ze trad op als een Keltisch uitziende en uitbundig dansende vrouw.
John beschreef hoe ze levenslustig en met een aanstekelijke vrolijkheid aan het dansen was. “Echt heel aanstekelijk,” zei hij glimlachend en zichtbaar geamuseerd.
Haar grande finale betekende volgens hem zoiets als: “Laat de zuurpruimen maar zitten en trek je er niets van aan. Ga gewoon lekker dansen en geniet van het leven!”
Chapeau, chère maman.
Met veel dank aan John en mijn moeder!
Erica de Croon